Bio

  • Sergio Maifredi

    Sergio Maifredi

  • Teatro Giuseppe Curci - Barletta

    Teatro Giuseppe Curci - Barletta

  • Teatro Placido Mandanici - Barcellona Pozzo di Gotto - Sicilia

    Teatro Placido Mandanici - Barcellona Pozzo di Gotto - Sicilia

    (ph. Piero Calderone)
  • Teatro Sociale di Camogli

    Teatro Sociale di Camogli

  • Folla al Teatro Mandanici di Barcellona Pozzo di Gotto per Vittorio Sgarbi

    Folla al Teatro Mandanici di Barcellona Pozzo di Gotto per Vittorio Sgarbi

    (ph Ignazio Brigandì)
  • Sergio Maifredi con Mario Incudine e Antonio Vasta

    Sergio Maifredi con Mario Incudine e Antonio Vasta

  • Sergio Maifredi con David Riondino e Dario Vergassola

    Sergio Maifredi con David Riondino e Dario Vergassola

  • Sergio Maifredi con Patrizia Milani

    Sergio Maifredi con Patrizia Milani

  • Sergio Maifredi

    Sergio Maifredi

Sergio Maifredi, urodzony w 1966 roku w Genui we Włoszech, reżyser teatralny.
Dyrektor teatrów i festiwali.
Produkuje i reżyseruje wszystkie projekty Teatro Pubblico Ligure (Teatr Publiczny Liguria), który został przez niego założony w 2007 roku.
Dyrektor artystyczny Teatro Placido Mandanici - Barcellona Pozzo di Gotto - Sycylia.
Zasiadał w radzie administracyjnej Fundacji Carlo Felice w Genui (Włochy), był dyrektorem organizacyjnym Teatro Vittoria w Rzymie. Pełnił funkcje: dyrektora artystyczny Teatru Miejskiego w Barletta, vice-dyrektora Teatro della Tosse w Genui oraz był reżyserem-rezydentem w Teatrze Nowym w Poznaniu.
Był członkiem włoskiej komisji narodowej przy UNESCO.

STANOWISKA KIEROWNICZE

  • Dyrektor artystyczny Teatro Pubblico Ligure (od 2007) GENUA
  • Dyrektor artystyczny Festival Grock Città di Imperia (od 2007)
  • Dyrektor artystyczny TeARTo (od 2007)

FUNKCJE SPOŁECZNE

  • Członek Jury Grand Off - World Independent Film Awards (od 2013) WARSZAWA
  • Członek Rady dyrekcyjnej Museo dell’Attore w Genui (od 2008) GENUA
  • Członek korespondent Liguryjskiej Akademii nauk ścisłych i humanistycznych (od 2011) GENUA

POZOSTAŁE FUNKCJE

  • Dyrektor artystyczny Teatro Placido Mandanici - Barcellona Pozzo di Gotto (od 31.03.2016 do 30.03.2018) - SYCYLIA
  • Dyrektor organizacyjny Teatro Vittoria – Teatro Stały użyteczności publicznej / Attori & Tecnici (od 01.01.2010 do 31.12.2016) RZYM
  • Członek Rady Administracyjnej Fundacji Teatro Carlo Felice w Genui (od 2010 do 2014)
  • Reżyser współpracujący w Teatrze Nowym w Poznaniu (2005-2014) POLSKA
  • Dyrektor artystyczny Teatro Curci w Barletta (2009-2013) BARLETTA
  • Członek Narodowej Komisji Unesco (2009 - 2012) RZYM
  • Przewodniczący stowarzyszenia Teatri Possibili (2008 - 2011) MEDIOLAN
  • Współdyrektor artystyczny Teatro Libero w Mediolanie (2008 - 2011) MEDIOLAN
  • Wicedyrektor Fundacji Teatro della Tosse w Genui (1997 – 2007) GENUA

NAGRODY i WYRÓŻNIENIA

  • Odznaka honorowa “Bene Merito” nadana przez Ministra Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej Polskiej 7 maja 2012 Nagroda Narodowego Stowarzyszenia
  • Krytyków Teatralnych 2007-2008 za reżyserię „Vero West” Sama Sheparda - Teatri Possibili Liguria

DrukujE-mail

Mój zawód

Moim zawodem jest opowiadanie historii innych innym
Giorgio Strehler

Robić teatr.

Moim zawodem jest wywoływanie napięć między artystami, budowanie emocji.

Paradygmatem zawsze jest spektakl. Doprowadzenie do zdarzenia „tu i teraz”. W sposób niepowtarzalny. Kierowanie zespołem aktorów, strukturą teatru czy tworzenie wystawy - żywej i na żywo - to to samo. Zmienia się tempo, czas trwania, rytm - od sprintera po maratończyka - ale to nadal to samo.

Teatr podróżujący. Teatr, który przywołuje twarze, historie, zapachy, materiały, światła napotkane podczas moich podróży.

Teatralny koczownik. Bywam, podróżuję, spotykam, poznaję: z entuzjazmem mój wschód Europy, zapadam się w moje południe Włoch lub odnajduję się w mojej ziemi liguryjskiej; Wyruszam z konieczności, konieczności dotarcia do miejsc, w których tworzę.

Koczuję jak pasterz czy handlarzy. Konieczność poszukiwania strawy i poszukiwanie produktów na wymianę. Jednego dnia jestem w słońcu Apulii, deszczu Rzymu, wietrze Genui, mediolańskim zimnie i poznańskim śniegu.

Koczownictwo genueńskie i barbarzyńskie zarazem.

DrukujE-mail

Wycinki z biografii

Notatki z rozmowy, która pozostaje otwarta, „ruchome” wrażenia dotyczące reżysera koczownika, które opowiadają, nawet, jeśli tylko w zarysie, drogę osobistą i zawodową Sergia Maifredi, reżysera teatralnego.

Pomiędzy rygorem a determinacją, pomiędzy zmysłem praktycznym a jasnym wizjonerstwem; od sceny do ciągłych poszukiwań oryginalnych tekstów i niezwyczajnych a zarazem klasycznych dramatów, upłynęło ponad trzydzieści lat: początki – praca w Islandii, spektakle nordyckie (Isbjorg, Nara livet, Panna Julia, Ja jestem Panem), spektakle niemieckie (Mercedes Thomas Brash, Arabska noc i Kobieta z przed lat Schimmelpfennig), długie lata spędzone obok Tonino Conte w Teatro della Tosse, teatr poza teatrem, na dużej przestrzeni.

Nagle, po tym wszystkim, nastał dla Sergia Maifredi czas koczownictwa: teatr wrócił do wartości jego zasadniczej idei, „paradygmatu organizacyjnego”, stał się aplikacją, którą można aktywować, aby stworzyć odrębny kształtu z określonego już modelu poprzez słowa, przestrzenie czy grupy ludzi. Na początku była wolność absolutna przy projekcie Teatri Possibili Liguria, – który ostatnio zmienił nazwę na Teatro Pubblico Ligure – gdzie zebranie aktorów razem, wokół akcji i słów zbiegało się z serią inicjatyw, wśród których Rozmowy o przedstawieniu, Gniotowniki sztuki – „wyciskacze idei” – Festiwal Scali a mare, Festiwal Grock (w Imperii), pełne czytanie Odysei w naturalnej, spektakularnej scenerii, przez artystów, którzy potrafią dodać do swojej gry elementy zewnętrzne.

Stać się koczownikiem oznaczało możliwość podejmowania zobowiązań w różnym czasie i w różnych miejscach, jeśli nawet była gdzieś ciepła meta jej celem było wyrzeźbienie subtelnej sieci spotkań, ustaleń w kalendarzu będącym w stanie zawrzeć w jednym tygodniu: Rzym, Bari, Poznań, Genuę. Był to jednak czas rezydowania w Teatrze Nowym w Polsce, w towarzystwie Pirandella, Goldoniego i Felliniego, w systemie teatralnym i kulturalnym zupełnie nowym, którego nauczał zespół polskich aktorów. Był to czas wymyślania, projektowania i kurateli nad dwoma okołoteatralnymi wystawami: Teatr na plakacie. Polska 1989-2009 (Pałac Dożów, 2009) i Yves Klein. Dżudo i Teatr – Ciało i Wizje (Pałac Dożów, 2012) wokół koloru niebieskiego Yves Kleina – człowieka i artysty. Przez te lata koczownictwa Sergio Maifredi był jeszcze: cztery lata w Barletta w Apulii, pięć w Teatro Vittoria w Rzymie.

DrukujE-mail